Verslag Kartmeeting 25-01-2004 in Huizen
Geplaatst: 11 mar 2004 21:45
Verslag AGC Kartmeeting 25-01-2004
door Joris “JoyRider” Beuger
Zondag, 25 januari, 8 uur ’s morgens. De wekker gaat. Wat, nu al?? Oh ja, vandaag ga ik karten met de club!! De eerste meeting waar ik heen ga zonder mijn eigen Astra helaas. Gelukkig kan ik met Kelly (Astragsifreak) meerijden. Zaterdag heeft hij me geholpen met het strippen van mijn Astra, en vandaag zal hij wat eerder komen zodat we een aantal onderdelen in zijn Astra kunnen inbouwen.
Rond 11 uur vertrekken we richting Amersfoort, aangezien we om 12 uur bij het verzamelpunt moeten zijn: de Mac. De motor wordt gestart, de muziek gaat aan, en daar gaan we. De rit verloopt bijna vlekkeloos, afgezien van een klein navigatiefoutje waardoor we de afslag naar de A1 mistte (en Kelly vervolgens bij een informatiebord midden in een modderige waterplas parkeert om de juiste route te bepalen). Als we eenmaal op de goede (snel)weg zitten, zien we ineens een groen-paarse Astra voorbij rijden. Hé, dat lijkt Fred wel!! Er achteraan dus!! Of Fred ons nou gezien heeft en niet met ons samen gezien wil worden, of dat hij ons gemist heeft en daarom op hoge snelheid wegscheurt weten we niet precies, maar het kost Kelly alle moeite om de Chuck bij te houden. Gelukkig lukt het hem toch, en crossen we het laatste stukje verder samen. Met de nadruk op crossen. Ik vond het fijn dat Kelly zo veel begrip had voor mijn angst die ik heb voor scherpe bochten sinds mijn kleine ongelukje, door er dus met volle vaart doorheen te glijden om mij van die angst af te helpen… DAMN YOU KELLY!!!
Maar goed, we komen heelhuids aan op de plek bij de Mac, en ik ben blij dat ik weer vaste grond onder mijn voeten voel. De meesten zijn er al, en er zijn ook wat mensen bij die ik nog niet eerder gezien had. Tijd om even kennis te maken dus.
Als iedereen aanwezig en uitge-ouwehoerd is, gaan we met z’n allen op pad richting Huizen. Coronel Kartracing in Huizen, om precies te zijn. Ook deze rit gaat vrij goed, maar onderweg moeten we plotseling vol in de ankers omdat er – althans zo leek het – een opstoppinkje was. Achteraf hoorden we wat er aan de hand was: een of ander wit busje reed zowat één van de Astra’s van de weg, en dat vond Fred uiteraard niet goed dus die heeft samen met wat anderen de bus klemgereden en is vervolgens afgeremd naar 60 km/u. Die chauffeur bedenkt zich in het vervolg wel drie keer voordat hij weer een Astra afsnijdt… Uiteraard rijden we ook enkele keren verkeerd, en moet er dus – als een soort van clubtraditie – worden gekeerd. Kelly denkt dat hij veel beter kan “straatje keren” dan de anderen, dus gooit het stuur om en knalt bij het laatste stukje van de draai vol tegen een stoeprand. Afgezien van de hap uit de velg, en de pijn in m’n rug van de plotselinge stoot, is er verder niets aan de hand dus doorrijden maar. Uiteindelijk komen we dan aan bij het kartcentrum. Iedereen parkeert en plaatst zijn of haar wagen in formatie. Binnen enkele minuten staat het hele terrein vol met Astra’s, en is het tijd voor nog wat meer slap gelul, en uiteraard wat foto’s. Ik verkoop de spulletjes die ik had meegenomen uit mijn wrak, en bewonder de Astra’s van de anderen, met enige pijn in m’n hart moet ik toegeven.
Als wederom iedereen is uitgeluld gaan we naar binnen, en vervolgens is de gehele “lounge” in één klap stampvol. Er wordt het één en ander geregeld voor het karten zelf. Na wat onderhandelen met een organisator van het kartcentrum, wordt besloten om iedereen twee heats te laten rijden: iedereen rijdt een kwalificatieronde, en aan de hand van de resultaten worden er twee finale groepen ingedeeld. Ik rijd mee in de eerste kwalificatieronde. Na een korte briefing (waarin verteld wordt dat we niet mogen doen wat we nou juist zo leuk vinden: botsen en beuken), gaan we naar de kleedruimte en hijst de eerste groep zich in een pak en een helm. De karts worden klaargezet, gestart, en we mogen instappen. Fredjûh pakt uiteraard de eerste, en ikzelf zit ergens halverwege. Even wachten tot we mogen gaan, en “off we go!!!”. IN eerste instantie ben ik nog vrij voorzichtig en wordt dus ingehaald door iedereen die achter me rijdt. Maar ik heb geen tijd om me daar druk over te maken, aangezien ik zelf volledig geconcentreerd bezig ben mijn kart op de baan te houden!! De ene bocht na de andere, ik heb echt het gevoel dat ik vlieg!! Achteraf blijkt dat ik toch de traagste was, maar ik ben tenminste niet vastgelopen tijdens de rit!!
Als de tweede groep zich gaat kwalificeren, neem ik de tijd om even een hapje te eten en met de rest van de eerste groep de ervaringen te bespreken. Als na een tijdje (tussendoor rijden er ook nog andere groepen die niet bij ons horen) de uitslagen bekend gemaakt worden, blijkt dat ik één-na-laatste ben in de algehele kwalificatie. Clint (Daywalker) is de traagste, en Steve (OGC) de snelste. Tijdens mijn finale-rit doe ik het beter dan bij de kwalificatie, maar nog steeds niet goed genoeg – ik eindig ergens bij de laatste 4. Het is een uiterst spannende finale, en uiteindelijk weer David de eerste plaats te veroveren. Op 2 komt Arjan (snow) en op 3 staat Dik (dikcos). Clint krijgt een bandje van zijn kart als troostprijs omdat hij als laatste eindigde, en het advies om in het vervolg maar niet meer te gaan karten. Na de nabeschouwingen, en flink wat meer ge-ouwehoer, bereiken we het einde van de dag, en gaat iedereen zijn eigen weg. Nick (Pet), Arjan (snow), Ronald (red196), Kelly en ik gaan nog even terug naar de Mac bij Amersfoort, maar aangezien het daar zo stampdruk is rijden we door naar Barneveld om daar nog even gezamenlijk een hapje te eten. Daarna is de dag toch echt afgelopen, en zet Kelly me thuis af om vervolgens zelf ook op huis aan te gaan.
Het was echt supergezellig, daar was iedereen het wel over eens!!! Er werd dus al tijdens de meeting besloten dat er een herhaling gaat komen van deze dag. Tot over een paar maanden iedereen!!
door Joris “JoyRider” Beuger
Zondag, 25 januari, 8 uur ’s morgens. De wekker gaat. Wat, nu al?? Oh ja, vandaag ga ik karten met de club!! De eerste meeting waar ik heen ga zonder mijn eigen Astra helaas. Gelukkig kan ik met Kelly (Astragsifreak) meerijden. Zaterdag heeft hij me geholpen met het strippen van mijn Astra, en vandaag zal hij wat eerder komen zodat we een aantal onderdelen in zijn Astra kunnen inbouwen.
Rond 11 uur vertrekken we richting Amersfoort, aangezien we om 12 uur bij het verzamelpunt moeten zijn: de Mac. De motor wordt gestart, de muziek gaat aan, en daar gaan we. De rit verloopt bijna vlekkeloos, afgezien van een klein navigatiefoutje waardoor we de afslag naar de A1 mistte (en Kelly vervolgens bij een informatiebord midden in een modderige waterplas parkeert om de juiste route te bepalen). Als we eenmaal op de goede (snel)weg zitten, zien we ineens een groen-paarse Astra voorbij rijden. Hé, dat lijkt Fred wel!! Er achteraan dus!! Of Fred ons nou gezien heeft en niet met ons samen gezien wil worden, of dat hij ons gemist heeft en daarom op hoge snelheid wegscheurt weten we niet precies, maar het kost Kelly alle moeite om de Chuck bij te houden. Gelukkig lukt het hem toch, en crossen we het laatste stukje verder samen. Met de nadruk op crossen. Ik vond het fijn dat Kelly zo veel begrip had voor mijn angst die ik heb voor scherpe bochten sinds mijn kleine ongelukje, door er dus met volle vaart doorheen te glijden om mij van die angst af te helpen… DAMN YOU KELLY!!!
Maar goed, we komen heelhuids aan op de plek bij de Mac, en ik ben blij dat ik weer vaste grond onder mijn voeten voel. De meesten zijn er al, en er zijn ook wat mensen bij die ik nog niet eerder gezien had. Tijd om even kennis te maken dus.
Als iedereen aanwezig en uitge-ouwehoerd is, gaan we met z’n allen op pad richting Huizen. Coronel Kartracing in Huizen, om precies te zijn. Ook deze rit gaat vrij goed, maar onderweg moeten we plotseling vol in de ankers omdat er – althans zo leek het – een opstoppinkje was. Achteraf hoorden we wat er aan de hand was: een of ander wit busje reed zowat één van de Astra’s van de weg, en dat vond Fred uiteraard niet goed dus die heeft samen met wat anderen de bus klemgereden en is vervolgens afgeremd naar 60 km/u. Die chauffeur bedenkt zich in het vervolg wel drie keer voordat hij weer een Astra afsnijdt… Uiteraard rijden we ook enkele keren verkeerd, en moet er dus – als een soort van clubtraditie – worden gekeerd. Kelly denkt dat hij veel beter kan “straatje keren” dan de anderen, dus gooit het stuur om en knalt bij het laatste stukje van de draai vol tegen een stoeprand. Afgezien van de hap uit de velg, en de pijn in m’n rug van de plotselinge stoot, is er verder niets aan de hand dus doorrijden maar. Uiteindelijk komen we dan aan bij het kartcentrum. Iedereen parkeert en plaatst zijn of haar wagen in formatie. Binnen enkele minuten staat het hele terrein vol met Astra’s, en is het tijd voor nog wat meer slap gelul, en uiteraard wat foto’s. Ik verkoop de spulletjes die ik had meegenomen uit mijn wrak, en bewonder de Astra’s van de anderen, met enige pijn in m’n hart moet ik toegeven.
Als wederom iedereen is uitgeluld gaan we naar binnen, en vervolgens is de gehele “lounge” in één klap stampvol. Er wordt het één en ander geregeld voor het karten zelf. Na wat onderhandelen met een organisator van het kartcentrum, wordt besloten om iedereen twee heats te laten rijden: iedereen rijdt een kwalificatieronde, en aan de hand van de resultaten worden er twee finale groepen ingedeeld. Ik rijd mee in de eerste kwalificatieronde. Na een korte briefing (waarin verteld wordt dat we niet mogen doen wat we nou juist zo leuk vinden: botsen en beuken), gaan we naar de kleedruimte en hijst de eerste groep zich in een pak en een helm. De karts worden klaargezet, gestart, en we mogen instappen. Fredjûh pakt uiteraard de eerste, en ikzelf zit ergens halverwege. Even wachten tot we mogen gaan, en “off we go!!!”. IN eerste instantie ben ik nog vrij voorzichtig en wordt dus ingehaald door iedereen die achter me rijdt. Maar ik heb geen tijd om me daar druk over te maken, aangezien ik zelf volledig geconcentreerd bezig ben mijn kart op de baan te houden!! De ene bocht na de andere, ik heb echt het gevoel dat ik vlieg!! Achteraf blijkt dat ik toch de traagste was, maar ik ben tenminste niet vastgelopen tijdens de rit!!
Als de tweede groep zich gaat kwalificeren, neem ik de tijd om even een hapje te eten en met de rest van de eerste groep de ervaringen te bespreken. Als na een tijdje (tussendoor rijden er ook nog andere groepen die niet bij ons horen) de uitslagen bekend gemaakt worden, blijkt dat ik één-na-laatste ben in de algehele kwalificatie. Clint (Daywalker) is de traagste, en Steve (OGC) de snelste. Tijdens mijn finale-rit doe ik het beter dan bij de kwalificatie, maar nog steeds niet goed genoeg – ik eindig ergens bij de laatste 4. Het is een uiterst spannende finale, en uiteindelijk weer David de eerste plaats te veroveren. Op 2 komt Arjan (snow) en op 3 staat Dik (dikcos). Clint krijgt een bandje van zijn kart als troostprijs omdat hij als laatste eindigde, en het advies om in het vervolg maar niet meer te gaan karten. Na de nabeschouwingen, en flink wat meer ge-ouwehoer, bereiken we het einde van de dag, en gaat iedereen zijn eigen weg. Nick (Pet), Arjan (snow), Ronald (red196), Kelly en ik gaan nog even terug naar de Mac bij Amersfoort, maar aangezien het daar zo stampdruk is rijden we door naar Barneveld om daar nog even gezamenlijk een hapje te eten. Daarna is de dag toch echt afgelopen, en zet Kelly me thuis af om vervolgens zelf ook op huis aan te gaan.
Het was echt supergezellig, daar was iedereen het wel over eens!!! Er werd dus al tijdens de meeting besloten dat er een herhaling gaat komen van deze dag. Tot over een paar maanden iedereen!!